خودرو رنو L90 دنده ای سال 1395

بازدیدها: 8

معرفی

خودرو داچیا لوگان محصول مشترک شرکت خودروسازی فرانسوی رنو و شرکت تابع آن «داچیا رومانی» است. این خودرو در کارخانه‌ی اتومبیل‌سازی میونی رومانی، کلمبیا، روسیه، مراکش، ایران، هند و آفریقای جنوبی تولید می‌شود. این خودرو با نام‌های رنو لوگان و نیسان آپیرو و رنو تندر 90 بسته به محل عرضه آن نامیده می‌شود. لوگان محصول نهایی پروژه‌ی X90 است. رنو لوگان تاکنون در دو نسل به تولید رسیده است. تندر 90 خودرویی جادار و از نظر فضای سرنشین بزرگ است و سقف بلند آن هیچ مزاحمتی برای سرنشین ندارد و سواری بی‌صدا و نرمی را به ارمغان می‌آورد. رنو در زیر کاپوت تندر 90، یک موتور 4 سیلندر خطی 16 سوپاپ به حجم 1.6 لیتر قرار داده است که می‌تواند حداکثر قدرت 105 اسب بخار و همچنین حداکثر گشتاور 140 نیوتون‌متر را تولید کند. این قدرت از طریق یک گیربکس 5‌دنده‌ی دستی که تعویض دنده‌ی آن نرم‌تر از خودروهای داخلی دیگر است، به چرخ‌های جلو منتقل می‌شود و این خودروی 1090 کیلوگرمی را در مدت 10.2 ثانیه به مرز 100 کیلومتر رسانده و حداکثر سرعت 175 کیلومتر در ساعت را ثبت می‌کند. تندر 90 در سیکل ترکیبی، میزان 6.9 لیتر بنزین مصرف می‌کند که در نوع خود قوی‌تر و کم‌مصرف‌تر از سایر رقبای خود است. در بخش امکانات، تندر 90 در داخل کشور در تیپ‌های مختلفی تولید و مونتاژ می‌شود که تیپ E0 از نظر امکانات در پایین‌ترین سطح ممکن قرار دارد که درواقع می‌توان گفت امکاناتی ندارد! به هر حال سازنده‌ی داخلی برای آن امکانات زیر را تعبیه کرده است: گرمکن شیشه عقب، شیشه‌بالابرهای دستی، سیستم تهویه مطبوع دستی به صورت سفارشی، قفل مرکزی و فرمان هیدرولیک؛ اما در تیپ‌های دیگر امکانات قابل‌قبولی را عرضه می‌کند.

طراحی خارجی

همان‌طور که در ابتدا گفته شد، طراحی تندر 90 جزو جمله خودروهایی است که همیشه نظر مردم را به چالش می‌کشد. به‌طور کلی ظاهر مظلومانه‌ی جلو و اسپرت عقب این خودرو، ناهمگونی میان نماهای جلو و عقب، دید ضعیف از شیشه ی عقب خودرو به دلیل بالا بودن صندوق عقب در هنگام رانندگی، طراحی قدیمی کسل‌کننده از زمره ویژگی‌های ظاهر خارجی این اتومبیل است. در نمای جلو، چراغ‌های ذوزنقه‌ای به چشم می خورند که به هواکش اصلی خود که میزبان لوگوی الماس‌گونه‌ی رنو است، نشانه می‌روند. چراغ‌های کوچک به همراه هواکش زیرین نیز تا حدی یادآور لبخند بر روی لبان این خودروی فرانسوی است. در جوانب هم گلگیرهای برجسته‌ای که با همراهی خطوط شانه‌ای به چشم می‌خورد از بالای گلگیرها شروع شده و با گذر از دستگیره‌ها به انتهای اتومبیل ختم می‌شود.

در نمای عقب، چراغ های عمودی با فرم داخلی دوست‌داشتنی قرار گرفته است که با توجه به ظاهر سپر هم‌گون و متناسب به نظر می‌رسد. نقد اصلی بر طراحی اصلی خودرو، صنددوق عقب آن است که به دلیل ارتفاع زیاد آن و زاویه‌دار بودن شیشه‌عقب، دید کمی را برای راننده مهیا می‌کند. این مشکل اصلی رانندگان خودرو است که در تشخیص فاصله‌ی اجسام به هنگام پارک اتومبیل، گریبان‌گیر می‌شود. در مجموع با توجه به قدیمی بودن سبک طراحی اتومبیل، نمی‌توان حس هیجان و اسپرتی را از تندر 90 گرفت. از جمله ویژگی‌های زبان طراحی قدیمی این اتومبیل، ظاهر شارپ و جعبه‌ای آن است که با طراحی‌های امروزی چندان هم‌خوانی ندارد. در نتبجه با توجه به ویژگی‌های این خودرو، ظاهر منطقی اتومبیل را می توان متناسب با افراد مسن و خانواده‌هایی که چندان علاقمند به ماجراجویی نیستند، دانست. حال نگاهی به کابین خودرو می‌اندازیم.

طراحی داخلی

هنگامی که در داخل اتومبیل می‌نشینید، احساس دل‌چسبی از راندن این اتومبیل را نخواهید داشت؛ دلیل آن نیز واضح است. خودرویی با کابین بسیار ساده، بی‌روح و خشک با تم توسی یکنواخت است که روحیه‌ی سرنشینان را کسل می‌کند. با وجود این‌که ذوقی از سوی سازنده به هنگام طراحی داخلی دیده نشده است، کیفیت لوازم بسیار خوب و مرغوب ارزیابی می‌شود. از اجزای اصلی کابین می‌توان به فرمان سه‌پر به همراه صفحه‌کیلومتر ساده وداشبورد پلاستیکی اشاره کرد. در پنل داشبورد نیز دو دریچه‌ی تهویه‌ی مطبوع دایره‌ای با نواری مربوط به پخش صوتی و دگمه‌های کنترل و تنظیمات وجود دارد. تم توسی و خاکستری داشبورد، کنسول و رودری‌ها، یکپارچه و یک‌دست بوده که باعث یکنواختی  فضای کابین می‌شود. صندلی‌های معمولی با توجه به ارگونومی قابل قبول، حس تسلط و اشراف خوبی را به راننده به محیط اشراف و امکانات داخلی می‌دهد. سیستم صوتی نه چندان پیشرفته‌ی تندر 90 از 4 بلندگو با قابلیت پشتیبانی از بلوتوث اتصال USB بهره می‌برد. در نتیجه‌گیری از ویژگی‌های طراحی داخلی می‌توان تندر 90 را یک خودروی قدیمی با روحی کسل‌کننده اما با طراحی منطقی، ارگونومی خوب، فضای نسبتا بزرگ با لوازم باکیفیت کابین توصیف کرد.

مشخصات فنی

در تندر 90، یک پیشرانه‌ی 4 سیلندر خطی 16 سوپاپه با حجم دقیق 1598 سی‌سی  (1.6 لیتر) سود می‌برد. این موتور قادر به تولید قدرت 105 اسب‌بخار در 5750 دور بر دقیقه و گشتاور 140 نیوتون‌متری در 3750 دور بر دقیقه است. در مجموع، پیشرانه‌ی تندر90، کشش و توان مطلوبی را در استفاده‌های روزمره برای دارنده‌ی خود به نمایش می‌گذرد. در حالت معمول، یک جعبه‌دنده‌ی 5 سرعته‌ی دستی این خودرو را همراهی می‌کند. مدل اتومات نیز از یک جعبه‌ی دنده‌‌ی خودکار 4 سرعته نیزسود می‌برد. برای جثه‌ی 1.1 تنی این اتومبیل، به 10.5 ثانیه زمان نیاز دارید که از حال سکون به سرعت 100 کیلومتر بر ساعت دست پیدا کنید.

مصرف سوخت تندر در حالت سیکل ترکیبی، 6.9 لیتر به ازای هر 100 کیلومتر است. ابعاد طول، عرض، ارتفاع و فاصله‌ی دو محور این اتومبیل به ترتیب  است

ایمنی و امنیت

در باور عموم، تندر 90 به عنوان یک خودروی ایمن داخلی شناخته می‌شود. تندر 90 در تست تصادف سال 2005، موفق به کسب 3 ستاره‌ی ایمنی شد که به عنوان یک خودروی معمولی در این سطح ارزیابی می‌شود. بهره جستن از کیسه‌های هوای راننده و سرنشین جلو، ترمز ضد قفل (ABS)، توزیع الکترونیکی نیروی ترمز (EBD)، سیستم کمکی ترمز، سیستم سوخت خودکار قطع سوخت در مواقع اضطراری و سیستم ضد سرقت (ایمبولایز) از جمله ویژگی‌های ایمنی و امنیتی این سدان شهری محسوب می‌شود.

جمع‌بندی

به‌ طور کلی، تندر90 را می‌توان یک اتومبیل سدان 4 درب شهری دانست که با بهره‌گیری از خصوصیات مطلوب فنی، ایمنی و کیفیت بالای لوازم به عنوان یکی از گزینه‌های منطقی در گستره‌ی قیمتی خود دانست. از طرفی به دلیل ظاهر قدیمی و ناهمگون، بعضی از افراد موفق به برقراری ارتباط با زبان طراحی آن نمی‌شوند. از رقبای داخلی تندر 90 می‌توان به سمند، پژو پارس، پژو 206 صندوق دار، دنا و رانا اشاره کرد. تندر 90 یک خودروی مناسب برای خانواده‌های 3 و4 نفره است که چندان به دنبال هیجان نیستند چراکه روح محافظ‌‌‌‌‌ کارانه‌، سرد و خشک تندر 90 از ظاهر و خوی اسپرت محروم است.