خودرو دوو Matiz دنده ای سال 2000

بازدیدها: 8

معرفی

شرکت کره‌ای «دوو» در سال 1998، تولید «دوو ماتیز» یا «شورلت SPARK» را آغاز و تا به امروز سه نسل از این هاچ‌بک کوچک اما موفق و کم‌استهلاک را تولید کرده است. این مدل جایگزین دوو تیگو شد. مدل 2013 آن به صورت تمام‌الکتریکی در ایالات متحده عرضه شده است. مدل موردبررسی ما نسل اول این خودرو بوده که توسط طراح مشهور ایتالیایی، Giorgetto Giugiaro، طراحی و در 1998 تا 2005 تولید شده است. ماتیز در این نسل با دو پیشرانه‌ی 800 سی‌سی و 1000 سی‌سی و سه تیپ SE ،S و E عرضه و در کشورهایی چون ایران، ازبکستان، لهستان، رمانی، هند و تایوان مونتاژ شده است. در بخش فنی دوو ماتیز مدل 2000 دنده‌دستی، به پیشرانه‌ی 995 سی‌سی آن با کد فنی S-TCE می‌پردازیم که توانی برابر با 65 اسب‌بخار در دور 6000 و گشتاور فوق‌العاده‌ی 91 نیوتن‌متر را در دور 4200 تولید می‌کند که از طریق یک جعبه‌دنده‌ی پنج‌سرعته به چرخ‌های جلو منتقل می‌شود. این پیشرانه به صورت انژکتور است. ماتیز هندلینگی بسیار عالی دارد و خودرویی ایمن و کم‌مصرف به‌شمار می‌آید. درحال‌حاضر کمی با مشکل لوازم یدکی مواجه است. در بخش تجهیزات رفاهی دوو ماتیز مدل 2000 مونتاژ می‌توان به مواردی نظیر ترمز دیسکی در چرخ‌های جلو، فرمان هیدرولیکی، سیستم تهویه‌ی مطبوع دستی، شیشه بالابرهای برقی جلو و عقب، سیستم صوتی با قابلیت پخش CD، روکش پارچه‌ای صندلی، قفل مرکزی، آینه‌ی برقی  و کولر اشاره کرد که در آن زمان، امکانات متوسطی تلقی می‌شدند.

طراحی خودرو

خودروی دووی ماتیز از نظر ظاهری با طراحی‌های که در بین خودروهای کلاس شهری سراغ داریم، سازگاری دارد. ابعاد این خودرو بسیار کوچک بوده و یک خودروی شهری ایده‌آل به نظر می‌رسد. چراغ‌های گرد جلوی دوو ماتیز و عدم استفاده از جلوپنجره، شخصیت خاصی را به این خودروی کوچک بخشیدند. ممکن است تصور کنید که ابعاد بسیار کوچک و شهری خودرو دال بر وجود فضای بسیاری کمی برای سرنشینان هستند اما تا حدودی اشتباه می‌کنید!

دوو ماتیز از فضای داخلی مناسبی به خصوص برای راننده و سرنشین جلو برخوردار است و در قسمت عقب، فضای کافی برای دو سرنشین با قد متوسط به خوبی در نظر گرفته شده ولی وجود سرنشین سوم ممکن است باعث تنگی این فضا برای همه‌ی سرنشینان عقب شود. کیفیت مواد و پوشش‌های داخلی دوو ماتیز همچنین از سطح مناسبی برخوردار است.

عملکرد و پیشرانه‌های خودرو

دوو ماتیز از دو نوع پیشرانه‌ی متفاوت بر روی مدل‌های خود استفاده می‌کرد که یکی از آن‌ها به نسبت جدیدتر بوده و از یک مقطع زمانی به بعد بر روی مدل‌های مختلف این خودرو قرار گرفت. هر دوی این پیشرانه‌ها از سری پیشرانه‌های Daewoo S-TEC هستند با همکاری مشترک دو کمپانی سوزوکی و دوو موتورز به جهت استفاده در خودروهای میکرو یا فوق فشرده طراحی شده‌اند. در ادامه به بررسی این دو پیشرانه می‌پردازیم:

پیشرانه‌ی 0.8 لیتری: این پیشرانه که از آرایش سه سیلندر خطی (I3) بهره می‌برد دارای جابه‌جایی 796 سی سی است. پیشرانه‌ی حاضر می‌تواند حداکثر توان 38 کیلووات (51 اسب بخار) و حداکثر گشتاور 69 نیوتن متر در 4200 دور بر دقیقه را تولید نماید. دوو ماتیز با کمک این پیشرانه می‌تواند صفر تا صد کیلومتر بر ساعت را در 17 ثانیه سپری کرده و آن را تا رسیدن به حداکثر سرعت 144 کیلومتر بر ساعت ادامه دهد.

پیشرانه‌ی 1.0 لیتری: پیشرانه‌ای با آرایش چهار سیلندر خطی (I4) که دارای حداکثر توان 46 کیلووات (63 اسب بخار) و حداکثر گشتاور 87 نیوتن متر در 4300 دور بر دقیقه است. این پیشرانه دارای جابه‌جایی 995 سی سی بوده و از سال 2002 به بعد بر روی این خودرو معرفی شد. دوو ماتیز با کمک این پیشرانه می‌تواند صفر تا صد کیلومتر بر ساعت را در 14.2 ثانیه سپری کند و به حداکثر سرعت 155 کیلومتر بر ساعت دست یابد.

ایمنی خودرو

دوو ماتیز به سبب ابعاد کوچک و وزن پایین آن از نظر ایمنی در شرایط منحصر به فردی نسبت به سایر خودروها قرار دارد؛ با این وجود، عملکرد آن در چندان هم بد نبوده است. مدل 2000 ماتیز در تست‌های تصادف موسسه‌ی اروپایی ارزیابی خودروهای تازه (Euro NCAP) موفق به کسب سه ستاره‌ی ایمنی از مجموع پنج ستاره در بخش ایمنی سرنشینان بزرگسال و دو ستاره‌ی ایمنی از مجموع چهار ستاره در بخش ایمنی عابرین پیاده شده است. البته امکانات ایمنی این مدل به دلیل قدیمی بودن خودرو تقریباً در حد صفر است. ترمزهای جلو در دوو ماتیز از نوع دیسکی و ترمزهای عقب از نوع کفشکی با کاسه چرخ است و سیستم ترمزها به شکل ضربدری با مدارهای مستقل عمل می‌کنند؛ در کنار این موارد، سیستم ترمز ضد قفل (ABS) برای این مدل در نظر گرفته نشده است. این خودرو همچنین فاقد هر گونه کیسه‌ی هوای ایمنی حتی برای سرنشینان جلو است.

جمع‌بندی

دوو ماتیز در مجموع یک خودروی ایده‌آل شهری است. طراحی کوچک و جمع و جور خودرو باعث شده تا کارایی آن به خصوص در ترافیک‌های امروز شهری بالا برود؛ با این وجود ابعاد کوچک تنها مشخصه‌ی ظاهری خودرو نیست و اگر منصفانه قضاوت کنیم، طراحی خودرو علی‌رغم اشکالاتی که دارد، به خوبی صورت گرفته است. در کابین هم فضای کافی به ویژه برای سرنشینان جلو برخلاف تصور به خوبی پیدا می‌شود اما در صورت استفاده از حداکثر تعداد سرنشین، ممکن است در قسمت عقب با کمبود یا تنگی فضا مواجه شویم. پیشرانه‌های خودرو اگر چه بسیار کوچک هستند اما قدرت و شتاب مناسب برای یک کاربری شهری را به خوبی فراهم می‌کنند و گذشته از این، مصرف سوخت بسیار بهینه‌ای دارند. در نهایت، ممکن است ایمنی خودرو چندان موفق نیست، اما طراحی بدنه‌ی آن به خوبی مقاوم بوده به طوری که این خودرو با تجهیزات محدود خود موفق به دریافت سه ستاره‌ی ایمنی Euro NCAP شده است.